Stara miłość nie rdzewieje, lecz stary cyborg już tak; i właśnie moją platoniczną miłość do kultowego dzieła science fiction Camerona musiałem skonfrontować z siwiejącym terminatorem. I o dziwo, dziadek Arnold bronił się dzielnie w starciu z moją niesłabnącą nostalgią.
Polskiego bohatera romantycznego cechuje, oprócz standartowych wzorców takich jak przemiana wewnętrzna czy egoizm, cechuje postawa narodowowyzwoleńcza oraz silna wola w podejmowaniu kolejnych działań. Jemu również jest przypisana rola obrońcy, zbawiciela ojczyzny. Jednakże żadnemu bohaterowi romantyzmu polskiego nie udaje się tego dokonać. Taką postacią jest m.in.…
Gdzieś, w głębi mroku, czai się groźny uciekinier, budzący strach przestępca. Szkoda tylko, że za plecami zbiega – tam w ciemności – został schowany dawny czar i urok legendarnego skrytobójcy.
Po anulowaniu ostatniego głosowania na przebój wg słuchaczy pewnej polskiej stacji radiowej, władze postanowiły pójść po rozum do głowy – i jednocześnie odnaleźć resztki sumienia.
Na zadawane często pytanie, czy do stanu zagrożenia epidemicznego – zamiast stanu klęski żywiołowej – musiało dojść, jest tylko jedna logiczna odpowiedź: widocznie musiało, skoro doszło. W całym mieście nastąpiła wyraźna poprawa zaopatrzenia w listy; i chyba ten widok kobiety, która idzie ulicą z kopertą i mówi listonoszom „dziękuję”, jest dla nas najpiękniejszą nagrodą.
Śmierć Stana Lee pod koniec 2018 roku była ciosem dla wielu fanów komiksów Marvela; ale w tym samym roku mieli też oni powód do radosnego świętowania, a nawet dwa. Pierwszy raz po epickiej Wojnie bez Granic, a drugi przy kreskówkowym Spider-Manie… Masz coś do kreskówek!?
Nie tylko dziś, w czasie epidemii, ale i dwie dekady temu pracownicy sklepów mieli ręce pełne roboty. A mówiąc precyzyjniej: jednego, konkretnego SKLEPU. Jako jego czołowy przedstawiciel, miałeś okazję wyruszyć w świat, by powstrzymać niemiecką zarazę, próbującą rozlać się po całym globie ziemskim.
Park rozrywki, pomimo wymarcia, nadal pozostaje wesołym miasteczkiem oraz do dziś potrafi zapewnić świetną zabawę. Podobnie jak film Rubena Fleischera sprzed ponad 10 lat.
Stało się: miesiąc temu zadebiutowała długo oczekiwana zachodnia produkcja z Geraltem w roli głównej. Opinie były mieszane, wliczając w to oczywiście głosy oburzenia trąbiące o poprawności politycznej; ale koniec końców netfliksowy Wiedźmin nie okazał się porażką jak polski odpowiednik sprzed blisko dwóch dekad.
To nie jest człowiek. Jeszcze — jak głosi hasło reklamowe prequela filmu Coś. Ale kultowy tytuł w nazwie to nie jest gwarant na wybitny horror. Jeszcze.
Malowanie domów na krwistoczerwono może nie było widowiskowe, ale widoczne efekty malunku były przygnębiające.
Od wczoraj w kinach można oglądać dokument o Kulcie i Kaziku; a jeszcze gdzieś na dużym ekranie wyświetlane są biografie Mieczysława Kosza oraz Tomasza Chady.
Tak się składa, że równy rok temu obroniłem tytuł magistra dziennikarstwa (i komunikacji społecznej) na Uniwersytecie Śląskim.
Konfederacja, Koalicja – jedna i druga; Kaczyński, Kurski, Kukiz, Kosiniak-Kamysz, Kidawa-Błońska. Do tego konstytucja, kupowanie głosów, kompromisy, kompromitacje, klęski. I oczywiście wulgaryzmy na K.
Czarni. Azjaci. Żydzi. Latynosi. Arabowie. Kobiety. Homoseksualiści. Transseksualiści. Czy na polit-poprawnej arce Noego, szukającej bezpiecznego, suchego lądu w przemyśle filmowym, starczyło miejsca dla każdego?