Christopher McQuarrie kontynuuje swą passę; ale czy dobrą? Reżyser musi dokonać rachunku sumienia, gdyż seans Dead Reckoning – choć należał do całkiem przyjemnych – nastręczył mi jednocześnie pewnych problemów.
Miesiąc: czerwiec 2025
Burza nadchodzi, zapowiada jeden z bohaterów. Ale ciemne chmury z błyskawicami to coś więcej niż piorunująco widowiskowe zjawisko pogodowe, lecz zła wróżba: to alegoryczna przypowieść o sztormie, który zaleje i wyziębi serca głównych bohaterów, oraz o potopie mającym pochłonąć wiele istnień ludzkich.
Gruba akcja w postaci Hunta „przyklejonego” do startującego samolotu oraz czołówka zmontowana w iście starodawnym, serialowym stylu to elementy, które pachną kultowym oryginałem ukazanym 20 lat wcześniej. Tylko… czy to nie zwiastuje przypadkiem podania odgrzewanego kotleta?
To teraz Hunt naprawdę się doigrał: siedzi w moskiewskim więzieniu, oskarżony przez Federację Rosyjską o nielegalne interesy i działanie na szkodę wschodniego państwa. Danie się złapać obcym służbom porządkowym było jednak celową, skrupulatnie zaplanowaną akcją odbicia z ruskiej celi informatora, podwójnego agenta. Spektakularną akcją, dodajmy.
Po dziesięciu latach wreszcie przyszedł czas na odpoczynek. Co!? Jaki odpoczynek?! O, nie; Ethan jak zawsze kieruje się sentymentem. Lub głupotą.
Do Toma Cruise’a dołączają John Woo i Hans Zimmer, zastępując De Palmę oraz Elfmana. Zmiana nazwisk, owszem, potrafi dać powiew świeżości — szkoda tylko, że przewietrzenie, zamiast przynieść ulgę, skutkuje podmuchem gorącego wiatru oraz rozprowadza duszne i stęchnięte powietrze.
